Kapp er best með forsjá!

Ég þakka öllum í athugasemdakerfinu hlýleg hvatningarorð til mín. 

Mér þótti alveg full ástæða til að koma þessum hugleiðingum mínum og óskum um 1. sætið frá mér núna.  Það myndi ég kalla forsjálni eða öllu heldur baktryggingu, sérstaklega á svona óveðurstímum í flokkinum þegar allra veðra er von og algert umsáturs-og óvissuástand ríkir í röðun á framboðslistunum, ekki öllum þó en flestum.  Það var nú annað upp á teninginn fyrir fjórum árum. Það er rosalega vinsælt að vera á framboðslista í flokkinum núna og margar bollaleggingar hef ég séð skrifaðar um það mál.

Ég veit alveg að Valdimar Leó hefur ekki nefnt neitt hvaða sæti hann hyggist taka en ég er ekki svo græn að halda að hann muni sætta sig við 4. sætið eða eitthvað þar um bil.  Þessi maður stefnir hátt og hef ég sannarlega ekkert á móti innkomu hans í flokkinn.  Maður segir bara svona allir eru velkomnir í flokkinn svo framarlega sem stefnuskrá flokksins er aðdráttaraflið. Allir hafa sinn metnað þó, rétt eins og ég og sennilega þú lesandi góður.  Valdimar Leó hefur látið gott af sér leiða á yfirstandandi þingi og hefur verið afkastamikill í ræðustól þingsins.  Hann er líka frá Akranesi eins og ég.  Ég man vel eftir foreldrum hans. Pabbi hans hefur víst verið dýrlingur á sínum tíma en það var hann sem kom sjónvarpstækjum inn í stofu bæjarbúa þegar Sjónvarpið hóf göngu sína og sá um að gera við þau. Ég man eftir þegar hann kom með sjónvarpið heim til mín, þá var ég örugglega svona um 5-6 ára gömul.  Mamma hans sá um að sokka allt skagaliðið, flottir sokkar og átti ég mína hvítu háu sokka eins og allar stúlkur frá þessum tímum hljóta að muna. Mamma mín þurfti nefnilega að sjá til þess að sjö börn fengu hlýja sokka, og hún valdi þá bestu.  Enn er leit að jafngóðum sokkum og mamma hans gerði.  

En já, ég hlýt að vera með hálfan Skagann á herðum í kappinu um 1. sætið,  jafnvel ofurtröllið Magnús Þór hefur haft uppi áætlanir um að fá líka 1. sætið hérna í kraganum.  Já, svo kapp er best með forsjá eins og þið væntanlega skiljið. 

Skundum svo öll á Landsþingið og kjósum Margréti Sverrisdóttur í varaformanninn og Sólborg Öldu í ritarann.  Guðjón verður áfram formaður.  Svo bara komum við þessari uppröðun á framboðslistann einhvern tímann á hreint eftir átakasama landsþingshelgi og það með kynjajafnréttisásýnd í fyrstu sætunum.  

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 24.1.2007 kl. 13:44]

 Þetta yrði hrikaleg niðurstaða fyrir flokkinn. Margrét var fyrir skömmu með níðvísu um Guðjón og konu hans á heimasíðu sinni.  Þú veist vel að þetta fólk getur alls ekki unnið saman. Flokkurinn kæmi mölbrotinn í kosningar ef hann á annað borð næði að stilla upp.  Betra hefði verið að Margrét Sverris hefði farið í formanninn ásamt varaformanni og ritara sem hún gæti hugsanlega unnið með, þá hefðu komið skýrar línur. Flokkurinn á líf sitt undir því að deilum linni.

[Sigurlín Margrét Sigurðardóttir, 24.1.2007 kl. 14:23]

Ég kann líka að yrkja níðvísur, það er mannkostur sem þverrandi fer nú á dögum: 

 

hann Sigurður með mér fylgist

við sponsor mínum á Sverrisdóttur segir hann ó, ó, og Ó

ofurtröllið Magnús atkvæðið á

þá flokksins lukkunar allt í velstandi verður

 

Um höfuð þingflokks ei yrkja má níðvísur

þá allt í steik fer

konum úthýst

og járnin hömruð

 

Sigurður minn góður

þú passa þig skalt

eitt orð og næsta níðvísa kemur

þú ei í fýlu þarft

 

hér eru þrjár, þú mátt velja hver er best ;)

[Sigurður Þórðarson, 24.1.2007 kl. 14:53]

Mér er hlýtt til þeirra beggja Margrétar og Magnúsar. 

 Mér datt í hug gamalt danskt máltæki:

"Þú getur dregið hest að brunni en þú getur ekki þvingað hann til að drekka"

Þetta skulum við  hafa í huga þegar við veljum fólk til að starfa "saman".  

[Sigurlín Margrét Sigurðardóttir, 24.1.2007 kl. 15:00]

Mér líka...  það verður að komast á almenn sátt.  Frambærilegt fólk í alla staði en einhverstaðar verður að velja.  Magnús Þór átti minn stuðning á síðasta Landsþingi nú er komið að Margréti.  Það er varla það alversta sem getur fyrir flokkinn að hún verði varaformaður.  Þetta fólk getur alveg sest niður, ein níðvísa til og frá á ekki að vera uppspretta neinna deilna.  Látum vilja félagsmanna landsþings skera úr um það.

[Sigurður Þórðarson, 24.1.2007 kl. 17:07]

Þetta er allt fallega sagt hjá þér Sigurlín. Sjálfur hef ég ekki bara verið stuðningsmaður Margrétar heldur vinur og verð það vonandi áfram.   Staðreyndin er sú að Margrét og Guðjón eru einfaldlega ekki samherjar og treysta ekki hvort öðru, þar af leiðandi munu þau ekki vinna saman á næstunni. Atkvæðagreiðsla á þinginu mun engu breyta um þetta. Þetta hlýtur þú að vita.  Besti kosturinn hefði verið að setja niður deilur og snúa bökum saman. (Saman ættum við að vinna að því)  Versti kosturinn fyrir flokkinn er að setja saman ósamsstæða forystu.  Það hefði verri afleiðingar en þú virðist átta þig á eins og staðan er í dag.