Að túlka eða ekki túlka

Fólki hefur orðið eitthvað tíðrætt um flutning Valgerðar Sverrisdóttur utanríkisráðherra á ræðu hennar á ensku á Alsherjarþingi Sameinuðu Þjóðanna nú á dögum.  Sagt var af enskuframburður hennar hafi verið ekki alveg upp á það besta og þar með fór efni og innhald ræðunnar fyrir lítið í flutninginum. 

Þetta eru Sameinuðu Þjóðirnar – United Nations.  Þar úir og grúir af allskyns tungumálum, þar er fullkomnasta túlkunarkerfi í heimi.  Þar eru öll tungumál jafnréttahá, þó enskan sé aðalmálið.  Það sem ég er ekki alveg að skilja og þekki ekki vel til reglna sem lúta að flutningi á ræðu eins og hennar á Alsherjarþinginu verð ég að segja það að hún hefði átt að vita betur og notfæra sér túlkunarkerfi stofnunnar.  Flytja ræðuna á íslensku- og láta túlkunarkerfið koma henni til skila til áheyranda á því tungumáli sem þeir eiga eða á ensku bara og þá flutta af fagmanni. Hvers vegna var þessu ekki komið þannig?  Minnimáttarkennd?  Finnst henni hún vera að fara skörinni neðar að flytja ræðuna á íslensku og nota túlk?  Er það þannig sem ríkisstjórnin lítur á túlka? 

Auðvitað viljum við vera best í öllu – við viljum að tekið verið mark á okkur því við íslendingar erum að sækja um setu í Öryggisráðinu, gera okkur stærri og betri en við erum-viljum vera áhrifamikil á alþjóðavettvangi,  þannig er sú hugsun sem liggur á bak við umsókninni.   Til þess að þetta geti orðið verðum við að vanda málflutning okkar í málinu, hafa hann lýtalausan svo málstaðurinn týnist ekki í einhverju fumbulfambri af því að hæstvirtur utanríkisráðherra okkur talar ekki alveg fullkomna ræðuensku.  Ég horfði á hana flytja ræðuna í fréttatíma Sjónvarpsins og get ekki sagt annað en að ég vorkenndi konunni hræðilega.  Ég sá hana rembast við að einbeita sér að reyna að koma þessu rétt frá sér, það var erfitt fyrir hana.  Það vantaði allt fas og áherslulátbragð í flutninginum sem hefði verið til staðar hefði hún á annað borð flutt hana á lýtalausri íslensku sem er hennar fyrsta mál og henni tamast af öllum öðrum tungumálum. Ég heyrði ekki flutninginn sjálfan en þegar ræðumaður fer að beygja sig niður í ræðuna þá er eitthvað að.  Það er ekkert að því að nota túlk.