Afmæli og huldufólk

Afmælisveisla þriggja ára prinsessunar var mjög vel heppnuð.  Sú litla söng “Hún á afmæli í dag” og bætti svo hátt og snjallt við “Ég” oft og öllum til mikillar ánægju.  Það er gaman að eiga afmæli, sérstaklega þegar maður er á þessum aldri, eða er allur aldur annars ekki bara gleðiefni.  Eitt ár til og frá, hvaða máli skiptir það eiginlega?

Myndavélin var höfð með og fáið þið að sjá veisluna.  Við spiluðum krokket og náði ég tækninni núna loksins og gerði svo gott betur og vann börnin mín og bróður afmælisbarnsins í því.

 

Eftir veisluna fórum við svo á Akranes og heimsóttum ættingjana þar.  Komum við á Steinstöðum, alltaf gaman að koma þangað.  Einu sinni voru Steinstaðir og Klapparholt (þar sem ég ólst upp) reyndar sveitabæjir á Akranesi en núna er þetta allt komið undir malbik og hús hafa verið byggð á túnfætinum.  Það er meira segja komið raðhús á túnblettinn á Steinstöðum og risastór blokk þar sem hænsnahúsin í Klapparholti voru og svo heitir gatan núna Tindaflöt.  Tindaflöt? Hverjum datt þetta nafn í hug, það er ekkert þarna sem minnir á einhverja tinda.  Steinstaðaflöt er til en svolítið langt frá upprunalega staðnum.  Sá sem hefur ákveðið nöfnin þekkir enga staðhætti þarna.  Þarna rétt við eitt raðhúsið er hóll með steini og hefur verið látin óhreyfður af vinnuvélunum.  Í steininum í den og sennilega núna býr nefnilega huldufólk.  Þegar ég var lítil hlustuðum við á steinana og heyrðum stundum að sópað var inn í þeim eða þá að glösum raðað saman.  Stundum heyrðum við smjattið í huldufólkinu.  Heyrðum eða trúðum að við heyrðum það skiptir engu máli.  Það er alveg á hreinu að þarna í holtinu við Steinstaði er huldufólksbyggð.  Á gamlárskvöldum þegar myrkrið var svartast var haft ljós í hverju herbergi á Steinstöðum og Klapparholti sem átti að lýsa huldufólkinu því það var að flytja eða allavega skipta um búsetu í steinunum.  Það var ævintýri líkjast að alast upp þarna og margar sögur til sem stundum eru rifjaðar upp í fjölskylduboðum.