Lok menningarhátíðarinnar

Þá er viðburðarrík vika búin.  Satt best að segja rómuðu allir skipulag okkar íslendinga á hátíðinni og tókst hátíðin mjög vel í alla staði, meira segja veðrið var hátíðinni ansi hliðhollt, þegar farið var í ferðir þá bara skein sólin og þegar fyrirlestur var þá rigndi og blés úti.

Næsta norræna menningarhátíð heyrnarlausra verður haldin í Svíþjóð að fjórum árum liðinum.  Hátíðar sem þessar eru mjög mikilvægar og snúast mikið um samskipti á milli landanna og sjá hvað aðrar þjóðir hafa fram að færa í heimsókninni.

Norðurlandaráð heyrnarlausra var stofnað árið 1907 í Tívolí í Kaupmannahöfn og verður því hundrað ára á næsta ári.  Danir ætla að hafa sérstakt afmælishóf af tilefni þess. 

 

Af því sem fyrir augum bar á hátíðinni frá því ég skrifaði síðast, þá fór ég á merkilegan fyrirlestur sem var með heimspekilegum hugleiðingum eins og það hvort náttúran eða öllu heldur samfélagið tekur heyrnarlausum.  Hvernig verður staða táknmálsins til dæmis eftir einhvern langan tíma, verður búið að útrýma því eða ekki.

Það var til dæmis bent á að í samþykktum Sameinuðu þjóðanna um málminnihlutahópa segir að táknmál sé sjálfsagt mál sem eigi að vernda og hlúa að en í mótvægi við þetta er til dæmis að finna á stefnuskrá WHO að styrkja eigi tæknilegar framfarir í lækningum eins og kuðungsígræðsla er og í stefnuskrá UNESCO segir að allir eigi að vera í almennum skóla og engir sérskólar eigi að vera.  Nokkuð sem ekki er beint alveg á stefnuskrá heyrnarlausra sjálfra og þeirra sem unna táknmálinu og vilja gera því jafnhátt yfir höfði og tungumáli síns lands.  Það er því sjálfsagt mál að hugleiðingar sem þessar séu þess virði að ekki skuli litið framhjá þeim, því einhver regla segir:  Ekkert um okkur án okkar.

 

Lokahófið var mjög skemmtilegt, fullt af gleði og ánægðum þáttakendum.  Skemmtiatriðin voru samin af leikhópunum sem fyrir voru á Alþjóðlegu leiklistarhátíðinni Draumur 2006.  Maturinn var góður og ég skal alveg segja það að ég var mjög þreytt þegar ég kom inn og var búin að segja að ég væri sú fyrsta sem myndi fara heim á miðnætti en ég var víst með þeim síðustu sem fóru heim.  Svo þið getið séð hvernig var þá eru hérna nokkrar myndir af lokahófinu.