Táknmál götunnar

12.1.2007 | 08:20

...og fleira

Það er nú fleira sem þjóðin mætti alveg skammast sín fyrir að hafa gert á hlut heyrnarlausra en þetta. Taka má alveg með í dæmið að heyrnarlausir voru sviptir framhaldskólamenntun í formi bóknáms með lögum nr. 4 sem samþykkt voru á Alþingi árið 1962 og afnumin árið 1991.! Þetta gerði þjóðin af vanmættinum einum, því ekkert táknmál var til staðar að kenna heyrnarlausum bóknám, og heyrnarlausir sagðir í greinargerð sem fylgdi með lögunum að þeir væru hinir bestu starfsmenn í iðngreinum og væru ekkert að masa eða tefja vinnuna með masi eins og aðrir heyrandi starfsmenn. Iðnnám hentað þeim því fullkomnlega og þeir fengu afslátt af bóknáminu með lagaboði. Þeim væri það eðlislægt að sitja bara þegjandi og einbeita sér að vinnunni. Það sem skín í gegn af þessu finnst mér og vona að fleiri taki undir með mér að þarna var verið að meina einum hópi fötlunar um menntun og slíkt myndi skilyrðislaust vera kallað hrein og klár mismunun, ég leyfi mér að vísa í stjórnarskrá. Nú í dag eru margir heyrnarlausir að kljást við afleiðingar þessarar lagasetningar, þeir eru í flestum tilfellum menntunarlausir og eru að kannski að sækja sér menntun nú á dögum sem er miklu dýrari fyrir þá en hefði verið fengu þeir hana á réttum og við eðlilegar aðstæður. Það má líka ekki gleyma því að þetta varðar mjög stóran hóp, því árið 1964 fæddust um 36 heyrnarlausir og framhaldsmenntun þeirra var bara dustað undir teppið. Talmálsstefnan lék marga grátt og ekkert var tekið mark á orðum heyrnarlausra að táknmálið væri lykillinn að því að þeir gætu tjáð sig og fengið menntun fyrr en um seinan var. Þeir lifðu í þögn og einangruðst á þann hátt sem er að koma fram í dag.

Þess vegna er svo núna á dögum upplýsingaraldar svo mikilvægt að þeir fái sem mest úr því að upplýsingaraðgengi þeirra sé fullnægt og því er ég ekki að gamni mínu að berjast fyrir textun og táknmáli hér á landi.

Jæja, þá er best að skunda í skólann og ná í mína seinteknu framhaldsmenntun.

Flokkur: Bloggar | Facebook