Þá er það komið fram...

Þið kannski sáuð Kastljósið núna í kvöld þar sem Berglind Stefánsdóttir fyrrum formaður Félags heyrnarlausra sat fyrir svörum hjá Jóhönnu Vilhjálmsdóttur um grunnniðurstöður úr könnun um kynferðislega misnotkun á heyrnarlausum hérlendis.  Ég verð bara að segja að nú er þetta loksins komið á borðið.  Eftir þessum niðurstöðum hefur verið beðið í samfélagi heyrnarlausra, reyndar var talað um að þetta ætti að opinbera í sumar en einhverra hluta vegna komst þetta á borð fjölmiðla fyrr en áætlað var, er mér sagt og kom öllum að óvörum upp á yfirborðið.  En það skiptir kannski litlu máli hvenær þetta átti að koma fram, það liggur nú fyrir staðreynd sem hefur gengið um samfélag heyrnarlausra eða öllu heldur táknmál götunnar í mörg ár og í þögn táknmálsins hafa verið sagðar sögur af kynferðisofbeldi meðal heyrnarlausra sem að lokum rötuðu á réttan stað og tekið var á þeim.  Staðreyndirnar vitið þið núna í þessum grunnniðurstöðum.  Það er mikið sem samfélag heyrnarlausra hefur þurft að líða fyrir, ekki bara hérlendis heldur líka erlendis því í fréttinni og Kastljósviðtalinu komu fram upplýsingar að sambærilegar rannsóknir erlendis sýna svipaða niðurstöðu og þessi sem nú er verið að tala um. 

Þetta þreifst í skjóli þess að táknmál var bannað og talmálsstefna við líði.  Foreldrum ungra barna sem greinst höfuð heyrnarlaus var bannað að læra táknmál á forsendum þess að það væri börnunum ekkert til góðs, þá lærðu þau síður að tala, en hvernig læra börn að tala annars ef þau heyra ekki hvernig orðin hljóma?  Þessu var haldið fram fyrir mörgum árum síðan og í 100 ár var táknmál bannað, það var ákveðið á svokölluðum Mílanófundi árið 1880 þegar kennarar heyrnarlausra hittust og ákváðu að vera samstíga í því að kenna heyrnarlausum að tala og því yrði ekkert táknmál viðhaft við kennslu heyrnarlausra framar.  Þann dag sem þetta var ákveðið upphófst svokallað einangrunartímabil og talmálsstefnan hafði yfirhöndina í allri kennslu heyrnarlausra um gjörvalla Evrópu og íslendingar aðhylltust henni líka. Og afleiðingarnar blasa við nú.  Ég ætla nú varla að fara að rekja upp söguna hérna, en sem betur fer vita menn betur í dag og táknmál er fullgilt mál.   

Samfélag heyrnarlausra segir við þessu “jæja, þá er þetta komið fram og það með tölugildum”. 

Félag heyrnarlausra hefur unnið stórt verk í samvinnu við félagsmálaráðuneytið að koma þessari rannsókn í framkvæmd og fá niðurstöðurnar. Eins hefur Félag heyrnarlausra líka gert tillögur sem eru nokkurskonar eftirmál og varða mikið forvarnir. 

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 12.1.2007 kl. 09:09]

Þetta eru alltaf hryllileg mál.  Vissulega er það rétt að misnotkun hefur verið algengari á umræddu tímabili hjá heyrnarlausum. En þannig er það alltaf að eftir því sem úrtakið er minna þess meir breytast hlutföllin við fáa einstaklinga.  Við megum ekki draga of miklar ályktanir.  Þvert á móti sé ég sama mynstirð.  1.  Gerendur njóta koma sínu fram af því að þeir njóta trúnaðar barnanna. (Þeir höggva sem hlífa skyldu) 2. Börnin reyna að leyna verknaðinum. 

Þetta síðastnefnda virðist sameiginlegt fyrir öll börn þó vissulega hafi heyrnarlaus börn erfiðara með að tjá sig.  Þetta er alltaf sorglegt.